طراحی وب سایت، یکی از موارد حائز اهمیت در جهان دیجیتال است. با این حال، طراحی وب سایت ها به صورت کامل بدون خطا انجام نمیپذیرد. از این رو، آشنایی با خطاهای شایع در طراحی وب سایت و نحوه رفع آنها بسیار مهم است.
خطاهای وب سایت یکی از چالش هایی است که هر مدیر و توسعه دهنده وب با آن روبرو است و در برخی موارد ممکن است باعث ایجاد مشکلات بزرگ و اختلال در خدمات رسانی به مشتریان و کاربران سایت گردد.
همچنین اگر شما این خطاها را نشناسید و آن ها را رفع نکنید ممکن است بر روی سئو سایت شما تاثیرات منفی بگذارد.
در این مقاله فوق العاده جذاب با من همراه شو تا برای حل این خطاها همیشه راه حل داشته باشی.
کدهای خطا HTTP شامل مجموعهای از کدهای عددی هستند که توسط وب سرور برای ارسال به مرورگر وب در پاسخ به درخواست های HTTP استفاده می شوند.
HTTP یک پروتکل است که برای انتقال اطلاعات در وب استفاده میشود و خطاهای HTTP نیز به دستهبندیهای مختلفی تقسیم میشوند که برخی از آنها عبارتند از:
1. خطای 1xx (اینفورماتیو): کدهای خطا 1xx در پروتکل HTTP به عنوان اولین دسته از کدهای وضعیت HTTP شناخته میشوند و به صورت اطلاعاتی برای کاربر ارسال میشوند. این کدها به طور کلی به معنی اینفورماتیو بودن درخواست هستند و به کاربر اطلاعات بیشتری دربارهی پردازش درخواست فرستاده شده توسط مرورگر به سرور را ارائه میدهند. برای مثال:
- 100 Continue: این کد به مرورگر اطلاع میدهد که سرور در حال پردازش درخواست است و درخواست باید ادامه یابد.
2. خطای 2xx (پاسخ موفق): کدهای خطا 2xx در پروتکل HTTP به عنوان دومین دسته از کدهای وضعیت HTTP شناخته میشوند و به صورت کلی نشاندهندهی موفقیت در پردازش درخواست هستند. پاسخهای 2xx به مرورگر اعلام میکنند که درخواست با موفقیت انجام شده است و درخواست را تأیید میکنند. باری مثال:
- 200 OK: این کد نشاندهندهی این است که درخواست با موفقیت انجام شده است و پاسخ درخواست بدون مشکلی ارسال شده است.
3. خطای 3xx (انتقال موقت): کدهای خطا 3xx در پروتکل HTTP به عنوان سومین دسته از کدهای وضعیت HTTP شناخته میشوند و به صورت کلی نشاندهندهی انتقال موقت منابع به یک آدرس جدید هستند. پاسخهای این دسته به مرورگر اطلاع میدهند که منبع درخواست شده به یک آدرس دیگر منتقل شده است یا باید به یک آدرس جدید هدایت شود. برای مثال:
- 301 Moved Permanently: این کد به مرورگر اطلاع میدهد که منبع درخواست شده به آدرس دائمی دیگری منتقل شده است.
4. خطای 4xx (خطای کاربر): کدهای خطا 4xx در پروتکل HTTP به عنوان چهارمین دسته از کدهای وضعیت HTTP شناخته میشوند و به صورت کلی نشاندهندهی خطاهای ارتباطی کاربر با سرور هستند. پاسخهای این دسته به مرورگر اعلام میکنند که درخواست کاربر ناصحیح بوده یا مجوز لازم برای دسترسی به منبع مورد نظر وجود ندارد. برای مثال:
- 400 Bad Request: این کد به مرورگر اطلاع میدهد که درخواست کاربر نامعتبر است و سرور نمیتواند آن را پردازش کند.
5. خطای 5xx (خطای سرور): کدهای خطا 5xx در پروتکل HTTP به عنوان پنجمین دسته از کدهای وضعیت HTTP شناخته میشوند و به صورت کلی نشاندهندهی خطاهای سرور هستند. پاسخهای این دسته به مرورگر اعلام میکنند که سرور نتوانسته است درخواست را پردازش کند و در ارتباط با منبع مورد نظر، خطایی رخ داده است. برای مثال:
- 500 Internal Server Error: این کد به مرورگر اطلاع میدهد که یک خطای داخلی در سرور رخ داده است.
رایج ترین کدهای خطای وب سایت در دسته XX4 و XX5 قرار می گیرند. در ادامه خطاهای رایج سایت و نحوه رفع خطاهای سایت مورد بررسی قرار می گیرد.
خطای 400 Bad Request به معنی درخواست نامعتبر است و هنگامی ایجاد می شود که سرور قادر به درک درخواستی که از کلاینت دریافت شده ، نیست.
به معنای دیگر، خطای 400 معمولا به دلیل داده های نامعتبر یا ناقصی که کاربر ارسال می کند، رخ می دهد.
راه حل:
1. بارگیری صفحه را کاملاً باز کرده و سپس دوباره امتحان کنید.
2. از مرورگر دیگری استفاده کنید و دوباره امتحان کنید.
3. اطمینان حاصل کنید که آدرس URL و درخواستی که می خواهید ارسال کنید، درست و معتبر است.
4. اگر از یک API استفاده می کنید، اطمینان حاصل کنید که درخواست های شما با فرمت مناسب و به درستی ارسال شده است.
خطای 401 به معنی عدم دسترسی غیر مجاز است و زمانی رخ می دهد که کلاینت (مثلا مرورگر) اجازه دسترسی به منابع درخواست شده را ندارد.
راه حل:
1.نام کاربری و رمز عبور مورد نیاز برای دسترسی به آدرس اینترنتی را به کاربر ارائه دهید.
2.از کاربر بخواهید تا اطلاعات خود را دوباره بررسی کند تا مطمئن شوید با اطلاعاتی که در بک-اند وب سایت شما ذخیره شده است مطابقت دارد.
3.از آنها بخواهید کش مرورگر را پاک کنند تا اطمینان حاصل شود که داده هایی مانند اطلاعات قبلی ورود به سیستم، روند لاگین را مختل نمی کند.
4.با ارائه دهنده میزبانی خود مشورت کنید تا مطمئن شوید مشکل از سرور نیست.
خطای 403 به معنای "دسترسی ممنوع" است و معمولاً زمانی رخ می دهد که کاربر سعی در دسترسی به منابعی دارد که اجازه دسترسی به آنها را ندارد. به عبارت دیگر، سرور با خطای 403 به درخواست کاربر پاسخ می دهد و اعلام می کند که کاربر دسترسی لازم برای دیدن صفحه یا منبع مورد نظر را ندارد.
راه حل:
1. اطمینان حاصل کنید که کاربران دسترسی لازم برای دیدن منابع وب سایت را دارند.
2. بررسی تنظیمات امنیتی سرور و اطمینان از صحت تنظیمات آن.
3.بررسی کد های برنامه نویسی شده و اصلاح مشکلات برنامه نویسی در صورتی که خطای 403 به دلیل مشکلات در برنامه نویسی وب سایت یا در دسترسی به فایل های مورد نیاز برنامه نویسی شده باشد.
خطای 404 به معنای "صفحه یافت نشد" است و این خطا زمانی رخ میدهد که مرورگر توانایی پیدا کردن صفحهای که درخواست شده را ندارد.
راه حل:
1.بررسی دقیق آدرس صفحه و تأیید صحت آن.
2.در صورتی که صفحه به علت تغییر آدرس حذف شده است، باید صفحه مورد نظر را با آدرس جدید بارگذاری کرده و از طریق کدهای پیوند دهی در سایت به این صفحه ارجاع داد.
3.در صورتی که خطای 404 به دلیل مشکلات در برنامهنویسی وب سایت یا در دسترسی به فایلهای مورد نیاز برنامهنویسی شده باشد، باید کد های برنامهنویسی شده را بررسی کرده و اصلاح مشکلات برنامهنویسی را انجام داد.
4.استفاده از ابزارهای مدیریت سایت مانند Google Search Console برای شناسایی صفحات خطا دار و ردیابی مسیر ارجاع به آنها.
5.استفاده از یک سیستم مدیریت محتوای قوی و دقیق برای ایجاد پیوندها و لینکهای درست بین صفحات سایت.
6.استفاده از روشهای امنیتی مانند احراز هویت کاربران، تنظیمات دسترسی به صفحات و محدود کردن دسترسی به صفحات مشکوک در صورتی که خطای 404 به دلیل دسترسی غیرمجاز افرادی که قصد دسترسی به صفحاتی را دارند که برای آنها مجاز نیست، باشد.
خطای 500 به معنای "خطای داخلی سرور" است و این خطا زمانی رخ میدهد که سرور نمیتواند درخواست کاربر را پردازش کند.
راه حل:
1.بررسی کد های برنامه نویسی شده و اصلاح مشکلات برنامه نویسی در صورتی که خطای 500 به دلیل مشکلاتی در کد های برنامه نویسی وب سایت باشد.
2.بررسی تنظیمات سرور، به طور خاص تنظیمات فایروال، نرمافزارهای امنیتی و پارامترهای سرور و اصلاح تنظیمات در صورتی که خطای 500 به دلیل مشکلات در تنظیمات سرور باشد.
3.بررسی دسترسی به دیتابیس و اطمینان حاصل کردن از اینکه دیتابیس درست کانفیگ شده است و به درستی کار میکند.
4.بررسی دسترسی به منابع مانند فایلها و شبکههای داخلی در صورتی که خطای 500 به دلیل مشکلات در دسترسی به منابع دیگر در سرور باشد.
5.استفاده از ابزارهای مانیتورینگی مثل لاگ فایل برای پیدا کردن دقیق تر خطا و رفع آن.
ارور 502 زمانی رخ می دهد که درخواست کاربر دریافت شده باشد، اما خطای سرور داخلی مانع از اتمام عملیات شده است. این پیام خطای وب سایت نیز چندین دلیل احتمالی دارد.
راه حل:
1.بررسی سرور هدف، به دقت بررسی کنید که آیا سرور هدف وب سایت درست کانفیگ شده و اجرا میشود یا خیر.
2.بررسی پروکسی، تنظیمات و اصلاح آن در صورتی که خطای 502 به دلیل تنظیمات پروکسی نادرست باشد.
3.افزایش منابع سرور، به جای پاسخ دادن به بار درخواست های بیش از حد، افزایش منابع سرور می تواند خطای 502 را حل کند.
4.از کاربر بخواهید کش مرورگر خود را پاک کند.
خطای 503 به معنای "سرویس در دسترس نیست" است و این خطا زمانی رخ میدهد که سرور هدف (مثلاً وب سایت) قادر به پاسخگویی به درخواست کاربر نیست.
راه حل:
1.سرور خود را راه اندازی مجدد کنید.
2.بررسی کنید که آیا وب سرور شما در حال تعمیر و نگهداری است یا خیر.
3.رفع اشکال پیکربندی فایروال
4.برای پیدا کردن اشکال، کد وب سایت خود را مرور کنید.
خطای 504 به این معنی است که سرور به عنوان یک دروازه عمل میکند، اما منتظر پاسخ سرور دیگر است. هنگامی که دو سرور در پردازش یک درخواست نقش دارند؛ کد برمیگردد و سرور اول منتظر سرور دوم برای پاسخگویی است.
راه حل:
1.اگر در یک سایت وردپرس هستید، بررسی کنید که پایگاه داده به نحوی خراب نشده باشد. فایل htaccess را بررسی کنید تا مطمئن شوید که به طور ناخواسته درخواست های خاصی را مسدود نمی کند.
2.در بیشتر موارد، شما باید با شرکت میزبانی خود تماس بگیرید تا ببینید آیا مشکلی از سمت آنها وجود دارد یا خیر.
در این مقاله انواع خطاهای http را بررسی کردیم.
امیدوارم این مقاله برای شما مفید واقع شده باشد، اگر سئوالی در این زمینه پیدا کردید در قسمت کامنت ها بپرسید تا تیم قوی لیوساتک در عرض چند دقیقه به آن پاسخ دهند.
آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد. فیلدهای مورد نیاز علامت گذاری شده اند *
(0) پیام